Brześć, dawniej Brześć Litewski, Brześć nad Bugiem (biał. Брэст, Берасьце, Brest, Bieraście; ros. Брест, Берестье, Briest, Bieriestje) – miasto na Białorusi, u ujścia Muchawca do Bugu, siedziba administracyjna obwodu brzeskiego i rejonu brzeskiego.

   Miasto królewskie, położone w końcu XVIII wieku w powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego. Miejsce obrad Sejmu Wielkiego Księstwa Litewskiego[8]. Miejsce obrad sejmików ziemskich powiatu brzeskolitewskiego od XVI wieku do pierwszej połowy XVIII wieku. Do 1945 w Polsce, od 1921 stolica województwa poleskiego, siedziba powiatu brzeskiego.

   Brześć jest jedną z najstarszych miejscowości na Polesiu. W początkach XI wieku powstał gród będący centrum politycznym i gospodarczym, który obok grodów w Zbuczu, Klukowiczach i Zajączkach, był najbardziej na wschód położonym grodem związanym z „mazowiecką” falą zasiedlenia dorzecza środkowego Bugu. Brześć został zdobyty przed 1019 rokiem podczas zbrojnego podbijania tych terenów przez książąt kijowskich. Po raz pierwszy w źródłach pisanych pojawił się pod nazwą Berestie w ruskim latopisie pt. Powieść minionych lat pod datą 1019, jako miasto na Rusi Kijowskiej. W 1020 roku został zdobyty przez Bolesława I Chrobrego i włączony do Polski. Z kolei w 1044 roku został zdobyty przez kniazia kijowskiego Jarosława Mądrego, po czym jeszcze kilkakrotnie, na krótko, zajmowany był przez władców polskich, m.in. Bolesława II Śmiałego i Kazimierza II Sprawiedliwego. W czasie rozpadu dzielnicowego Rusi Brześć wchodził w skład Księstwa Turowskiego, a następnie halicko-wołyńskiego.